Dalawang Mukha ng Pag-ibig ng Ina

This is the first time I will write a post in Filipino.  This is written in conjunction with the Pinoy Expats/OFW Blog Awards (PEBA) theme.

Naaalala ko pa ang pag-iyak ko noong paalis na si mommy papuntang Saudi Arabia.  Ako ay labing-isang taon gulang noon at nasa Grade 5 pa lamang.  Di ko lubos na naintindihan kung bakit pa siya aalis.  Ang alam ko lang ay kailangan para sa panggastos namin.

Pilit naman akong nag-aral ng mabuti dahil gusto ko na makatulong sa pamilya.  Sa katunayan, halos taun-taon ay first honor ako kaya palaging libre ang tuition ko sa Chinese school na aking pinapasukan.  Kahit malayo si mommy, gusto ko siya maging masaya.  Pero mas gusto ko sana noon na umuwi na lang siya.

Ang Mahal Kong Mommy

Limang taon na nagtiis si mommy na malayo sa amin. (Sino bang ina ang nais na mawalay sa kanyang mga anak?)  Napakamahal pa at mahirap ang komunikasyon noon di tulad ngayon na may internet at VOIP na.  Kaya parang patak ng ulan sa tag-init ang makatanggap ng tawag o sulat galing kay mommy.  Dahil sa ganitong sitwasyon, unti-unting nalayo ang loob ko kay mommy. Bahagi na rin siguro iyon ng aking paglaki at  pagdadalaga.

Noong magpasya na si mommy na umuwi sa Pilipinas at di na bumalik muli sa Saudi, di ko mailarawan kung ano ang tunay na damdamin ko.  Masaya ako na uuwi na rin siya. Subalit, nakakalungkot man sabihin, maraming panahon na ang lumipas at nalagyan na ng puwang ang aming relasyon.  Parang nasanay na ba ako na si daddy lang ang laging kasama.  Alam kong naramdaman iyon ni mommy at ikinasama din iyon ng loob niya.  Isang mapait na kapalit ng sakripisyo ni mommy at pagiging malayo namin sa isa't isa bagamat napunan ang mga pisikal na pangangailangan.

Gayun pa man, nagpapasalamat pa rin ako sa Diyos dahil hindi naging katulad ang aming pamilya ng ibang pamilyang alam ko na nawasak. NagOFW ang tatay o nanay at dahil siguro sa pangungulila ay nakipag-relasyon sa iba kahit may asawa at anak na.  Salamat din sa Kanya dahil mas lalong napalapit sa Diyos ang mommy ko noong siya'y nasa lugar ng mga disyerto at maging kaming mag-aama na naiwan sa Pilipinas.  At ang pananampalataya ding iyon ang nagdulot upang mapunan ang mga puwang sa aming relasyon.   

Kailangan talaga ang matibay at tamang pananalig sa Diyos upang maging matibay din ang isang tahanan.

Ngayon ay nasa ibang bansa na rin ako.  Di ako OFW ngunit asawa ng isang OFW.  Kahit na mahirap at magastos ang sama-sama kami sa bansang hindi atin ay pinilit pa rin namin na panatilihing buo ang pamilya.

Usapan naming mag-asawa ay dalawang taon lamang kaming mag-iina doon at babalik na sa Pilipinas.  Ngunit gusto ko man na sa Pilipinas na lang at ipagpatuloy ang aking career ay pinili ko na lang maging ina ng tahanan.  Di bali nang walang career, huwag lamang kaming mag-iina malayo sa mahal kong kabiyak.  Palibhasa'y ayaw kong maranasan ng mga anak ko ang naranasan ko noong ako ay bata.  Malaking pasalamat ko sa Diyos dahil sapat naman ang biyaya Niya upang tugunan ang lahat naming pangangailangan.

Dalawang mukha ng pag-ibig ng ina.  Ang isa'y nagtiis na malayo sa pamilya upang mabigyan sila ng magandang pamumuhay.  Ang isa nama'y piniling huwag lumayo sa pamilya kahit kapalit ay ang magandang career.  Alin dito ang lumalarawan sa iyo bilang isang ina?  

Ang bawat pagpili ay may katumbas na kapalit.
Timbangin ang isip at puso, tiisin ang pait.
At huwag kalimutang manalig sa Panginoon
Ano man ang mangyari Siyang laging kasama mo doon.

Napakaganda sana kung hindi na kailangan magkawalay ang isang pamilya.  Nawa ay bumangon ang Pilipinas sa larangang pang-ekonomiya upang di na sana mangibang-bansa ang maraming mga ama at ina at iwan ang mga anak.  Kailan kaya iyon matutupad?

Nagpupugay po sa mga ama at ina ng tahanan na taglay sa puso't isipan ang kapakanan ng pamilyang Pilipino.

Please vote for me. This post is nominee #21 at PEBA's OFW Bloggers Division.  Just click the banner below or at the side bar.

Strengthening OFW Families: "Stronger Homes for a Stronger Nation." "Pagtibayin ang Pamilyang OFW: Mas Matibay na Tahanan Para sa Mas Matibay na Bayan"